Kars Haber
HV
28 MART Perşembe 12:04

ENER: ANNEM SAYESİNDE SAHNEYLE TANIŞTIM

GÜNCEL
Giriş Tarihi : 04-02-2023 21:00   Güncelleme : 04-02-2023 21:00
ENER: ANNEM SAYESİNDE SAHNEYLE TANIŞTIM

Sinema yazarı Suat Köçer’in moderatörlüğünde gerçekleşen “Film Gibi” programının bu ayki konuğu tiyatro, sinema, dizi oyuncusu ve seslendirme sanatçısı Bedia Ener oldu. Dr. Kadir Topbaş Kültür Sanat Merkezi’nde düzenlenen programda Ener, oyunculuk serüveni, tiyatroyla tanışma hikâyesi ve pek çok konuda samimi açıklamalarda bulunarak katılımcıların sorularını yanıtladı.

Ener, programda sahneyle tanışma hikâyesini anlatarak “68 yılında annem Bakırköy Halk Evi Tiyatrosu’nda oynarken onunla birlikte ben de gidiyordum. Ben diğer kardeşlerimden daha sık giderdim. Annemi sahnede görmek isterdim. Oradaki hava, o atmosfer, rol yapmak beni çok etkiledi. Orada bir sürü rejisör ve oyuncu görüyordum. Çok güzel bir dünyaydı. Ben de işte o tozu ilk orada yuttum. Oyunculuğu çok severek yapıyorum. Hani insan bazı yemekleri çok sever de olsa da yesem der ya ben de bir oyun olsa da oynasam diyorum. Aynı duygular” ifadelerini kullandı.

Oyuncu bir annenin çocuğu olmanın çok güzel bir şey olduğunu ifade eden Ener, “Annem çok güzel piyano çalardı. ‘Hadi meşk edelim’ derdi. Hem müzikle hem sahneyle annemin sayesinde tanışmam olağanüstü bir şey. Sonrasında bu benim mesleğim oldu. Nurlar içinde yatsın. Anneme oyuncu olmak istediğimi söylediğimde yüzü güldü. O kadar mutlu oldu ki. Biz aynı sahneye çıktık annemle. Sayısız oyun oynadık. Çok güzel bir duygu” dedi.

Ener sözlerini şöyle sürdürdü:

“Tiyatroya tiyatronun içinde eğitim alarak devam ettim. Konservatuar öğrencisi hiçbir zaman olmadım. Alaylı bir öğrenciydim. Ustalarımdan öğrendim ne öğrendiysem. Ustalık çok önemli bir şey. Benim jenerasyonumdaki tüm arkadaşlarım için aynı şey söz konusudur. Biz önce büyüklerimize saygıyı öğrendik. Tiyatroda öyle bir hiyerarşi vardır zaten. Büyüklerin yanında küçükler konuşmaz, dinler, içinden çıkamadıkları bir şey olursa söz alırlardı. Şimdiki gençler öyle değil maalesef… Çağımız öyle galiba. Bir büyüğümüzün karşısında ayaklarımızı hiçbir zaman uzatmadık. Hep öğretmenimizin karşısında mum gibiydik. Önce büyüklerimize saygıyı, sevgiyi öğrettiler. Tiyatro çok askeri disiplini olan, hiyerarşisi olan bir şeydir. Belediyeye ait bir tiyatro olmasına rağmen bizler çalıştığımız yerin tuvaletlerini temizlerdik. Bunu bizi eğitmek için yaparlardı. Çayımızı kendimiz demlerdik. Ama orayı tertemiz bırakırdık. Hep bir senden sonrasına saygı duymak vardı. Hangi devirde olursak olalım, teknoloji ne kadar gelişirse gelişsin, bize yapılmasını istemediğimiz hiçbir davranışı kimseye yapmamalıyız.”

#ozelhaber

Medektif

AdminAdmin

YORUMLAR